GNU GPL: Różnice pomiędzy wersjami
(d) |
(d) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''GNU GPL''' (''GNU, GNU's Not Unix General Public License'') - model licencjonowania wolnego oprogramowania, opracowany w latach 1983-1985 przez Richarda Stallmana przy okazji rozwoju systemu operacyjnego GNU (wersji systemu Unix nieco żartobliwie nazwanej rekurencyjnym skrótem GNU's Not Unix), a potem rozwinięty jego fundację [[FSF]]; licencja GNU GPL oparta jest na lansowanym przez Stallmana postulacie czterech swobód wykorzystania oprogramowania: | '''GNU GPL''' (''GNU, GNU's Not Unix General Public License'') - model licencjonowania wolnego oprogramowania, opracowany w latach 1983-1985 przez Richarda Stallmana przy okazji rozwoju systemu operacyjnego GNU (wersji systemu Unix nieco żartobliwie nazwanej rekurencyjnym skrótem GNU's Not Unix), a potem rozwinięty jego fundację [[FSF]]; licencja GNU GPL oparta jest na lansowanym przez Stallmana postulacie czterech swobód wykorzystania oprogramowania: | ||
− | + | # swobody uruchamiania w dowolnym celu, | |
− | + | # swobody analizowania mechanizmów jego działania i modyfikowania ich, | |
− | + | # swobody rozpowszechniania niezmodyfikowanej kopii oprogramowania, | |
− | + | # swobody udoskonalania programu i publicznego rozpowszechniania udoskonaleń. | |
Model licencjonowania GNU GPL doprowadza do sytuacji, kiedy rozwój oprogramowania staje się nieopłacalny, natomiast jednocześnie wiele usług z nim związanych kreuje nowe miejsca pracy. Przykładem sukcesów oprogramowania rozwijanego w modelu GNU GPL są: | Model licencjonowania GNU GPL doprowadza do sytuacji, kiedy rozwój oprogramowania staje się nieopłacalny, natomiast jednocześnie wiele usług z nim związanych kreuje nowe miejsca pracy. Przykładem sukcesów oprogramowania rozwijanego w modelu GNU GPL są: |
Wersja z 15:07, 16 lip 2012
GNU GPL (GNU, GNU's Not Unix General Public License) - model licencjonowania wolnego oprogramowania, opracowany w latach 1983-1985 przez Richarda Stallmana przy okazji rozwoju systemu operacyjnego GNU (wersji systemu Unix nieco żartobliwie nazwanej rekurencyjnym skrótem GNU's Not Unix), a potem rozwinięty jego fundację FSF; licencja GNU GPL oparta jest na lansowanym przez Stallmana postulacie czterech swobód wykorzystania oprogramowania:
- swobody uruchamiania w dowolnym celu,
- swobody analizowania mechanizmów jego działania i modyfikowania ich,
- swobody rozpowszechniania niezmodyfikowanej kopii oprogramowania,
- swobody udoskonalania programu i publicznego rozpowszechniania udoskonaleń.
Model licencjonowania GNU GPL doprowadza do sytuacji, kiedy rozwój oprogramowania staje się nieopłacalny, natomiast jednocześnie wiele usług z nim związanych kreuje nowe miejsca pracy. Przykładem sukcesów oprogramowania rozwijanego w modelu GNU GPL są:
Wszystkie długoterminowe skutki wprowadzenia GNU GPL są trudne do przewidzenia. Prawdopodobne zagrożenia jakie niesie ten typ licencjonowania, to:
- obniżenie bezpieczeństwa niektórych rodzajów systemów informatycznych,
- brak jakiejkolwiek odpowiedzialności twórców za szkody wywołane niepoprawnym działaniem oprogramowania ich autorstwa,
- kłopoty ze spójnością koncepcji rozwoju produktów,
- strategiami,
- głębokimi przebudowami:
- architektury,
- organizacji biznesowej,
- kłopoty z kontynuacją rozwoju produktów,
- lekceważenie praw własności oprogramowania o innym modelu licencjonowania.