Bluetooth

Z DisWiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

bluetooth - komputerowy interfejs komunikacyjny wykorzystujący fale radiowe do telekomunikacji „osobistej”. Bluetooth to tzw. „technika ostatniego metra” dostępu do informacji. Pierwsze badania nad techniką bluetooth rozpoczęła firma Ericsson jeszcze w 1994 roku. Od 1997 r. do badań tych dołączyli inni producenci przenośnych urządzeń telekomunikacyjnych i komputerowych, dzięki czemu powstała grupa Bluetooth SIG (Special Interest Group). Technika bluetooth miała w początkowych założeniach zapewnić łatwą i tanią komunikację przenośnych urządzeń ze stacjonarnym lub ruchomym sprzętem komputerowo elektronicznym. Dzięki standardowi bluetooth możliwe jest zestawianie bezprzewodowych sieci radiowych łączących współpracujące ze sobą urządzenia. Tak powstała sieć (nazywana pikosiecią) może się składać z najwyżej ośmiu urządzeń. Jeden z węzłów pikosieci pełni zawsze funkcję nadrzędną (master), zaś pozostałe węzły spełniają rolę urządzeń podrzędnych (slave). Możliwe jest także łączenie kilku pikosieci w większe struktury (scatternet). Obecna wersja bluetooth wykorzystuje pasmo o częstotliwości 2,4 GHz (w większości państw przewidziane do celów komercyjnych) i dzieli je na 79 kanałów, pomiędzy którymi w sposób dynamiczny odbywa się przełączanie transmisji. Jest to związane z bezpieczeństwem danych - aby zapobiec przypadkowemu przechwyceniu transmitowanej informacji, stosuje się technikę rozpraszania widma z przeskokiem częstotliwości (ang. frequency hopping spread spectrum). Polega ona na nieustannej zmianie częstotliwości pracy nadajnika oraz - aby transmitowany sygnał mógł zostać odebrany przez odbiornik - nieustannej zmianie częstotliwości rezonansowej odbiornika, która zmienia się w takt zmian częstotliwości nadawanego sygnału. Dane w technologii bluetooth są wysyłane w pakietach, z których każdy jest transmitowany i odbierany na innej częstotliwości. W standardzie bluetooth minimalna częstotliwość sygnału wynosi 2402 MHz, natomiast maksymalna 2480 MHz. Tak określone pasmo jest podzielone na 79 kanałów o szerokości 1 MHz każdy. Zmiana częstotliwości sygnału następuje 1600 razy na sekundę - dane transmitowane są więc na jednej częstotliwości przez 625 mikrosekund, po czym następuje zmiana częstotliwości sygnału. Zmiany częstotliwości następują zgodnie ze wskazaniami generatora liczb pseudolosowych. Zarówno nadajnik, jak i odbiornik są wyposażone w takie generatory, muszą być też zsynchronizowane ze sobą tak, aby zawsze wskazywały ten sam element ciągu pseudolosowego. Dodatkowo przed nawiązaniem łączności urządzenia bluetooth wymieniają między sobą klucze potwierdzające tożsamość - jeżeli coś się nie zgadza, sesja jest natychmiast zrywana. Maksymalna odległość pomiędzy urządzeniami działającymi w standardzie bluetooth wynosi około 10 metrów, co jest związane z użyciem nadajników o niskiej mocy. Jest to skutek zasilania przenośnych urządzeń z niewielkich akumulatorków lub baterii. Prędkość transmisji wynosi 1 Mb/s (w planowanej wersji bluetooth 2.0 ma zostać zwiększona do 10 20 Mb/s). Bluetooth 1.1 może obsłużyć równoczesną transmisję w 5 kanałach, dzięki czemu może osiągnąć sumaryczną przepustowość do 720 kb/s. Zgodnie z przewidywaniami analityków rynkowych do 2005 r. wyprodukowanych będzie prawie 1,5 mld urządzeń zgodnych ze standardem bluetooth, a obroty na rynku systemów bluetooth w 2006 r. powinny osiągnąć poziom 53 mld USD. Inne źródła podają, że pod koniec bieżącego dziesięciolecia tylko w Stanach Zjednoczonych operatorzy zarobią na usługach bluetooth blisko 80 mld dolarów. Przychody z bluetooth będą osiągali nie tylko producenci sprzętu, lecz także usługodawcy, w tym operatorzy telekomunikacyjni. Do najciekawszych obszarów zastosowań systemu bluetooth można zaliczyć realizowanie elektronicznych transakcji na odległość. Projektowane są już aplikacje, w których za pośrednictwem np. telefonów komórkowych można będzie nawiązać łączność z automatami sprzedającymi, które samoczynnie obciążą kartę kredytową klienta. Wśród realizowanych zastosowań bluetooth można wymie-nić bezprzewodowy aparat telefoniczny, który potrafi za pośrednictwem bluetooth i telefonu komórkowego prze-syłać fotografie, samochodowe urządzenie, dzięki któremu głos z telefonu komórkowego jest odtwarzany przez samochodowy zestaw głośno mówiący, czy skaner, który bezprzewodowo przesyła zeskanowany tekst do stowa-rzyszonego komputera.