DECT

DECT (digital enhanced cordless telecommunication) - standard bezprzewodowej telefonii cyfrowej niewielkiego zasięgu, który pojawił się na rynku w 1992 r. DECT został zaprojektowany w celu integracji różnych technik przesyłania danych. Przy zastosowaniu odpowiednich urządzeń systemy DECT umożliwiają integrację z sieciami (zob.) GSM, WLAN (Wireless LAN), (zob.) ISDN i (zob.) X.25. Oprócz standardowej transmisji głosu możliwa będzie transmisja wideo, danych lub faksów. Jak dotąd najczęściej wykorzystywane są jednak funkcje transmisji głosu, a najbardziej znanymi produktami wykorzystującymi ten standard są telefony bezprzewodowe DECT. Zestaw DECT może składać się z trzech elementów: jednostki centralnej, stacji bazowej oraz aparatów - często nazywanych ze względu na wygląd - słuchawkami. Jednostka centralna to komputer odpowiedzialny za prawidłową obsługę nadajników (stacji bazowych) i aparatów telefonicznych. Może pracować jak klasyczna centrala telefoniczna gdyż podłączone są do niej linie miejskie i nadajniki zwane stacjami bazowymi, które wymieniają zakodowane cyfrowo dane ze słuchawką/słuchawkami. Po przyporządkowaniu słuchawki do danej stacji bazowej nie trzeba jej odkładać na widełki, jak w zwykłym telefonie - działa ona jak telefon GSM. Przykładowa instalacja DECT w hipermarkecie (gdzie standard ten jest często spotykany) wygląda następująco - do jednej jednostki centralnej można podłączyć kilkanaście nadajników o zasięgu do 1000 m, a w całym systemie może pracować kilkadziesiąt aparatów telefonicznych (słuchawek). Łączność ze światem zapewnia do kilkudziesięciu połączeń analogowych z liniami miejskimi lub inną wewnętrzną centralą telefoniczną. Korzystając z DECT można także utworzyć pętlę abonencką (czyli parę przewodów od abonenta do centrali telefonicznej), którą można niekiedy wygodniej i szybciej zrealizować w formie połączenia radiowego WLL (wireless local loop). Mimo że DECT jest systemem o niewielkich komórkach (zasięg do 1000 m), długość radiowego łącza może wynosić nawet do 16 kilometrów. Po stronie operatora realizują to stacje bazowe z silnie kierunkowymi antenami, podłączone do centrali telefonicznej lub - w przypadku sieci informatycznych - do routerów. Po stronie abonenta stosowane są różne konfiguracje - może to być okablowany budynek z koncentratorem podłączonym do łącza DECT, może to być stacja bazowa rozsyłająca sygnał do mieszkań, gdzie znajdują się odbiorniki DECT połączone ze zwykłymi telefonami albo też stacja bazowa komunikująca się bezpośrednio z telefonami bezprzewodowymi. W przypadku technologii DECT do transmisji wykorzystuje się pasmo 1880 1900 MHz podzielone na120 kanałów. Zwiększa to jakość dźwięku oraz redukuje wzajemne zakłócanie się sygnałów pochodzących ze stacji bazowych różnych abonentów lub różnych słuchawek. W przypadku gdy dochodzi do interferencji sygnałów, istnieje możliwość zmiany kanału transmisji.