ATM (mode)

ATM (asynchronous transfer mode) - transmisja asynchroniczna. Protokół stosowany w (zob.) sieciach rozległych. Technika przesyłu danych oparta na komutowaniu komórek, blisko spokrewniona z komutowaniem pakietów. Komórka różni się od pakietu strukturą - pakiet danych jest strukturą o zmiennej długości, podczas gdy komórka danych jest strukturą o stałej długości. Najbardziej znaną techniką komutowania komórek jest tryb transferu asynchronicznego (ATM). Technika ATM korzysta z komórek o długości 53 bajtów, z czego 48 bajtów to dane podstawowe, a 5 bajtów służy do kontroli i adresowania (określenia ścieżki i kanału w sieci, rodzaju przesyłanej informacji - użytkowa, zarządzania siecią - oraz priorytetu komórki). Dzięki niewielkim komórkom ATM umożliwia łatwą realizację bardzo szybkiego przełączania. Sieć ATM składa się z wielu połączonych ze sobą przełączników - gdy pakiet informacyjny przybywa do przełącznika, jest kierowany na właściwą drogę do kolejnego przełącznika na podstawie informacji adresowej zawartej w nim samym. Najważniejsze właściwości ATM to: możliwość prowadzenia transmisji wrażliwych na opóźnienia takich, jak muzyka czy wideo - bez opóźnień (ATM przewiduje rezerwację pasma dla głosu i obrazu za pomocą mechanizmu (zob.) QoS); wiele kanałów ATM może ulegać konkatenacji w celu uzyskania większego pasma przenoszenia; istnieje możliwość transmisji wielu różnych formatów danych w tym samym czasie: WAN, LAN, wideo, głos i inne (wszystkie, które można przedstawić w postaci cyfrowej). W sieciach optycznych ( (zob.) SONET, (zob.) SDH) protokół ATM pracuje z szybkością do 10 Gb/s. Na łączach o mniejszej przepustowości może pracować z szybkościami 1,5; 25; 100 i 155 Mb/s. W technice ATM logiczne połączenie pomiędzy odbiorcą a nadawcą nosi nazwę wirtualnego kanału - zestaw takich kanałów oznacza wirtualną ścieżkę. Biorąc pod uwagę elementy sieci kanał można kojarzyć z kablem, a ścieżkę z wiązką kabli.